بلیت undefined
توضیحات مربیگری مهارتهای زندگی کودک و نوجوان
این روزها نام سازمان بهداشت جهانی را خیلی میشنویم. این سازمان به تنها مرجع کسب اطلاعات ما درباره حفظ سلامت جسمانی ما در برابر کرونا تبدیل شده است. اما این سازمان درباره حفظ سلامت روانی ما چه گفته است؟ سازمان بهداشت جهانی سالها قبل توصیه کرده است که جهت حفظ بهداشت روانی، مهارتهای زندگی را بیاموزیم از سال 1993 به بعد، سازمان بهداشت جهانی با هماهنگی یونیسف، برنامه آموزش مهارتهای زندگی را به عنوان یک طرح جامع پیشگیری اولیه و ارتقای سطح بهداشت روانی کودکان و نوجوانان معرفی نمود. این برنامه در کشورهای مختلف دنیا تجربه شد و گزارش های امید بخشی از کارایی این برنامه منتشر گردید.
مهارتهای زندگی، طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، توانایی فرد برای رفتار سازگارانه و مثبت است و فرد را قادر به مقابله‌ی موثر با مقتضیات و چالش‌های زندگی روزمره می‌کند. نقش مهارتهای زندگی در ارتقای رفتارهای مثبت ارتقا دهنده سلامتی، باعث شده است تا مطمئن شویم که برنامه مهارتهای زندگی برای سنین پیش نوجوانی یا اوایل نوجوانی مناسب است، چرا که به نظر می رسد این گروه سنی نسبت به رفتارهای خطرساز برای سلامتی همچون اختلالات روان شناختی و روان پزشکی، خشونت و فشارهای همسالان، آسیب پذیرترند. آموزش مهارتهای زندگی باعث کسب توانایی هایی می‌شود که در ارتقای رفتارهای مثبت سلامتی، ارتباط بین‌فردی موثرتر و بهزیستی روانی نقش دارند. به صورت ایده‌آل، این یادگیری‌ها باید در سنین کم و قبل از ثبت الگوها و بازخورد‌های رفتاری منفی اتفاق بیافتد.
در دوران کرونا با افزایش قابل توجهی از مشکلات رفتاری در کودکان و نوجوانان مواجه شده ایم، نرخ خشونت های خانگی بالا رفته است و والدین به شدت نگران مشکلاتی در مهارتهای اجتماعی کودکان و نوجوانان هستند. پناه بردن بیشتر به بازی های کامپیوتری و موبایل ، راه فراری برای مواجه نشدن با ناتوانی در برقراری ارتباط با همسالان است. کودکانی که با مدرسه رفتن اجتماعی میشدند اکنون ناچار به ماندن در خانه شده اند. پژوهش ها ثابت کرده است که اگر کودکان و نوجوانان مهارتهایی همچون کنترل خشم هیجانات منفی و حل مساله را آموخته باشند، راحت تر می توانند با موقعیت هایی همچون دعوا با همسالان یا مشکلات مدرسه و کلاس های آنلاین کنار بیایند.
سرفصل‌های مربیگری مهارتهای زندگی کودک و نوجوان
این روزها نام سازمان بهداشت جهانی را خیلی میشنویم. این سازمان به تنها مرجع کسب اطلاعات ما درباره حفظ سلامت جسمانی ما در برابر کرونا تبدیل شده است. اما این سازمان درباره حفظ سلامت روانی ما چه گفته است؟ سازمان بهداشت جهانی سالها قبل توصیه کرده است که جهت حفظ بهداشت روانی، مهارتهای زندگی را بیاموزیم از سال 1993 به بعد، سازمان بهداشت جهانی با هماهنگی یونیسف، برنامه آموزش مهارتهای زندگی را به عنوان یک طرح جامع پیشگیری اولیه و ارتقای سطح بهداشت روانی کودکان و نوجوانان معرفی نمود. این برنامه در کشورهای مختلف دنیا تجربه شد و گزارش های امید بخشی از کارایی این برنامه منتشر گردید.
مهارتهای زندگی، طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، توانایی فرد برای رفتار سازگارانه و مثبت است و فرد را قادر به مقابله‌ی موثر با مقتضیات و چالش‌های زندگی روزمره می‌کند. نقش مهارتهای زندگی در ارتقای رفتارهای مثبت ارتقا دهنده سلامتی، باعث شده است تا مطمئن شویم که برنامه مهارتهای زندگی برای سنین پیش نوجوانی یا اوایل نوجوانی مناسب است، چرا که به نظر می رسد این گروه سنی نسبت به رفتارهای خطرساز برای سلامتی همچون اختلالات روان شناختی و روان پزشکی، خشونت و فشارهای همسالان، آسیب پذیرترند. آموزش مهارتهای زندگی باعث کسب توانایی هایی می‌شود که در ارتقای رفتارهای مثبت سلامتی، ارتباط بین‌فردی موثرتر و بهزیستی روانی نقش دارند. به صورت ایده‌آل، این یادگیری‌ها باید در سنین کم و قبل از ثبت الگوها و بازخورد‌های رفتاری منفی اتفاق بیافتد.
در دوران کرونا با افزایش قابل توجهی از مشکلات رفتاری در کودکان و نوجوانان مواجه شده ایم، نرخ خشونت های خانگی بالا رفته است و والدین به شدت نگران مشکلاتی در مهارتهای اجتماعی کودکان و نوجوانان هستند. پناه بردن بیشتر به بازی های کامپیوتری و موبایل ، راه فراری برای مواجه نشدن با ناتوانی در برقراری ارتباط با همسالان است. کودکانی که با مدرسه رفتن اجتماعی میشدند اکنون ناچار به ماندن در خانه شده اند. پژوهش ها ثابت کرده است که اگر کودکان و نوجوانان مهارتهایی همچون کنترل خشم هیجانات منفی و حل مساله را آموخته باشند، راحت تر می توانند با موقعیت هایی همچون دعوا با همسالان یا مشکلات مدرسه و کلاس های آنلاین کنار بیایند.
